Allah-u Teâlâ, yeryüzünde yarattığı her şeyi bütün canlıların istifade etmesi için yaratmıştır. Dünyada obezite sorunu yaşayan insanlarla, Afrika'da açlık ve kuraklıkla mücadele eden insanların sayısının eşit olduğu belirlenmiştir. Yüce Allah, kulları için gerekli olan rızkı yaratmaktadır. Ancak, bazı Avrupa ülkeleri Afrika'yı sömürerek oradaki insanların hakkı olan rızkı çalmaktadır. Bu nedenle, Afrika'daki insanlar açlık ve yoksulluk içinde yaşamaktadır. Gelişmiş ülkelerin insanları, sofralarından artan yiyecekleri bu insanlarla paylaşsalar, dünyada açlık çeken insan kalmazdı.

Biz, her nimetin bolca bulunduğu bir ülkede yaşayan insanlarız. Ülkemizde yetişmeyen sebze ve meyve neredeyse yok gibidir. Buna rağmen, birçoğumuz sofraya oturduğumuzda, "Bu yemeği sevmiyorum, neden bunu pişirdin?" diye hayıflanırız. Eşlerimize veya annelerimize bu şekilde serzenişte bulunuruz.

Bu nimetlerin sofrasına hiç uğramadığı insanlar olduğunu unutur, belki de birkaç gün sonra yemekleri çöpe dökeriz. Açlıktan ölen çocuklardan hiç utanmadan bunu yaparız. Allah'ın vermiş olduğu nimetleri israf etmenin ne kadar kötü bir şey olduğunu, o nimetlerden yoksun olunca anlarız.

İsraf denildiğinde akla hemen yemek ve içmek gelir, fakat israf ettiğimiz birçok başka nimet de vardır. Bunlardan en önemlisi zamandır. Zamanını israf etmeyen insan var mıdır yeryüzünde? Halbuki zaman çok kısıtlıdır ve bu alemde geçicidir. Boşa geçirdiğimiz zamanların telafisi de yoktur.

Allah-u Teâlâ kullarına, "Yiyin için, fakat israf etmeyin" buyurmaktadır. İsraftan kaçınmak, her şeyden evvel Allah'ın emridir ve mutlaka hesabı vardır.

Kişi, bütün ömrü boyunca müsriflik ile cimriliğin dengesini iyi kurmalıdır. Allah-u Teâlâ, ikisini de sevmez. İkisinin ortasında, yani iktisatlı olan kullarını sever. Malını, zamanını ve ilmini boşa harcayan insan, hem dünya hayatında hem de ahiret hayatında ziyandadır.

İsraf, bireysel ve toplumsal anlamda ciddi ekonomik zararlara yol açabilir. İsraf edilen kaynaklar, toplumun diğer ihtiyaçları için kullanılamaz hale gelir. Bu durum, toplumsal adaletsizlik ve eşitsizliklerin artmasına neden olur. Ayrıca, israf edilen kaynaklar çevresel tahribata da yol açar. Doğal kaynakların israfı, ekosistemlerin zarar görmesine ve gelecekteki nesillerin kaynaklardan mahrum kalmasına sebep olur.

İsrafın önlenmesi için bireysel ve toplumsal bilinçlendirme çalışmaları yapılmalıdır. Eğitim kurumlarında israfın zararları hakkında dersler verilmeli ve medya aracılığıyla toplum sürekli bilgilendirilmelidir. Ayrıca, israfı önlemek için yasal düzenlemeler yapılmalı ve bu düzenlemeler etkin bir şekilde uygulanmalıdır.

İsraf sadece maddi kaynakların boşa harcanması anlamına gelmez, aynı zamanda ruhsal ve manevi boyutları da vardır. İsraf eden kişi, Allah'ın verdiği nimetlere karşı şükran duygusunu kaybeder. Bu durum, kişinin manevi hayatında zayıflamalara yol açar. İsraf eden kişi, Allah'ın emirlerine uygun yaşamamış olur ve bu da manevi huzursuzluklara neden olur.

Sonuç olarak, israf her açıdan zararlıdır ve kaçınılması gereken bir davranıştır. Allah'ın verdiği nimetlere şükretmek ve bu nimetleri israf etmeden kullanmak, hem dünya hem de ahiret hayatımız için önemlidir. İsraftan kaçınarak, daha adil, daha dengeli ve daha huzurlu bir yaşam sürmek mümkündür.